statement 2

ขยายความต่อจากครั้งแรกที่เสนอไป ผมต้องการไปต่างประเทศเพื่อศึกษาต่อ ในด้าน communication design หรือหลักสูตรที่สูงขึ้นต่อเนื่องจากที่เรียนมา แต่ยังไม่ได้ศึกษาถึงข้อมูลว่ามีสาขาอะไรบ้างที่เหมาะสม ส่วนอีกความต้องการที่จะไปเอาในด้านอื่นที่นอกเหนือจากการเรียนในมหาลัยแล้ว ก็คือการเรียนรู้ชีวิตนอกมหาลัย การพัฒนาตัวเองในเรื่องการช่วยเหลือตัวเองในนการใช้ชีวิตอย่างโดดเดี่ยว ผมต้องการไปลุยที่ต่างประเทศมากครับ มันเป็นความฝันของผม ไปแบบไม่รู้จักใคร(แต่อาจรู้จักไว้ซักคนเผื่อเอาตัวเองไม่รอด)ขั้นแรกของแผนการคือเมื่อได้โอกาสไปแล้วเริ่มจากการหาที่พักราคาถูกๆสักห้องไว้พักพิง บางทีเราอาจพบปัญหาตั้งแต่แรกในเรื่องไม่มีที่พัก ก็เตรียมตัวไว้แล้วสำหรับที่พักฟรีๆ(ข้างถนนหรือที่สนามบิน)บางทีอาจจะเจอศิลปินข้างถนนก็ดีเลย มีความสุขดี เมื่อหาที่พักได้ลงตัวแล้ว(มีที่นอนกับห้องน้ำก็อยู่แล้ว)หลังจากนั้นเริ่มกำหนดแผนการไว้ล่วงหน้า แผนการแรก(ตอนนี้คงมีปัจจัยติดตัวไว้ซักก้อนพอประทังชีวิต)เอาแผนที่ ที่เราซื้อติดตัวมาจากบ้านแล้วออกเดินทางไปสถานที่แรกคือ พิพิธภัณฑ์ศิลปะ อยากดูงานของศิลปินดังๆมาก ขอเต็มๆ และอยู่ที่นั่นทั้งวันทั้งคืนได้ยิ่งดี เมื่อพบเจอฝรั่งอย่าตื่นเต้นพูดคุยทำความรู้จักหน่อยพูดแบบมั่วๆถูกๆผิดๆไป (อย่าลืมportfolioติดตัวไปด้วย)ขอเวลาเขาสักหน่อยเพื่อโชว์ผลงานของตัวเอง เผื่อเขาจะสนใจงานเราอาจมีงานให้เราทำบ้างเป็นโอกาสทดีเลย หลังจากนั้นวันต่อไปเริ่มหางานทำเพื่อเก็บเงินก่อน มันคงหาลำบากก็คงต้องเอาตัวรอดแบบคนไทย ก้หางานที่มีคนไทยเป็นเจ้าของ น่าจะง่ายกว่า มันคงจะอึดอัดกับงานที่เราไม่ชอบ แต่เพื่อเงินก่อน ทำอะไรก็ได้เก็บเงินก่อน ระหว่างนั้นก็เป็นการฝึกภาษาไปด้วย(ไม่ต้องไปเรียนปรับพื้นฐานให้เสียเงินอีกด้วย)ระหว่างทำงานคงไม่ได้เดินทางตามความต้องการ ถ้ามีวันหยุดก็ศึกษาเกี่ยวกับสถานที่เรียน สาขาที่เราต้องการไปด้วย หลังจากทำงานน่าจะมีเงินเก็บซักก้อนแล้วเรื่องการศึกษาอาจหยุดไปก่อน อยากจัก exhibition(ติดต่อหาสถานที่แล้วเอาportfolioไปให้เขาดูว่าสนใจให้เราแสดงรึเปล่า)ถ้าเขาสนใจก็เริ่มสร้างผลงานเลย แต่ถ้าไม่มีสถานที่สำหรับงานของผม ก็คงต้องสร้างผลงานขึ้นมาชิ้นหนึ่งที่สามารถเล่นกับ space ข้างถนนและผู้คนที่เดินผ่านไปมาได้(อย่าลืม!ถ่ายรูปเก็บไว้ เป็นportfolio เราก็จะมีผลงานที่แสดงที่เมืองนอกด้วย)ขอใช้ชีวิตและสร้างผลงานที่นี่ไปเรื่อยๆ เมื่อเราได้ภาษาคล่องแล้วพยายามสร้างconnectionกับผู้คนที่สนใจงานเราหรือไปเสนอportfolioของเราเพื่อสามารถเข้าไปทำงานตามแบบที่เราชอบอย่างมีความสุข ถ้าเป็นอย่างที่วางเป้าหมายไว้ก็โอเค แต่ทุกสิ่งทุกอย่างไม่มีความแน่นอน มันขึ้นอยู่กับความพยายามของเรา+โชคชะตาเข้าไป สักวันผมคงจะเป็นศิลปินที่มีชื่อหรือไม่มี หรือเป็นแค่คนธรรมดาคนหนึ่งที่เป็นแค่ส่วนประกอบในสังคมเล็กๆก็เป็นได้